Współczesne społeczeństwo funkcjonuje w ramach licznych nierówności ekonomicznych. Widoczne jest starcie biednych i bogatych oraz konflikt interesów i nieład
w społeczeństwie. Nierówności ekonomiczne występują od chwili, gdy ludzie zaczęli tworzyć grupy i po dziś dzień dzielą narody. Rozwarstwienie oraz nierówności są powiązane
z ubóstwem oraz prowadzą do licznych problemów społecznych. Są wynikiem podziału zasobów, bogactwa i dobrobytu. Jednak ich wysoki poziom sprawia, że społeczeństwo nieprawidłowo funkcjonuje. Zróżnicowany dostęp jednostki do zasobów materialnychi niematerialnych jest przyczyną nierówności ekonomicznych, które prowadzą do zaburzenia równowagi gospodarczej.
W kraju, z doskonale równym rozkładem dochodów nie występowałyby nierówności ekonomiczne, gdyby każde z gospodarstw domowych posiadało jednakowe środki
i w podobnym stopniu korzystało z wytworzonych dóbr. Jednak w państwach występują nierówności ekonomiczne, jedni posiadają więcej inni mniej. Rozbieżności w dochodach społeczeństwa zależą od wielu czynników takich jak: poziom wykształcenia mieszkańców, wykonywany zawód, miejsce zamieszkania czy predyspozycje fizyczne i umysłowe. Dzięki aktywnej polityce państwa jest możliwe skuteczne ograniczenie negatywnych konsekwencji nierówności dochodowych.
Społeczeństwo cały czas dąży do równości, ponieważ nierówność kojarzona jest negatywnie, jako zjawisko związane z podziałem na lepszych i gorszych, bogatych i biednych. Należy szukać optymalnego poziomu rozbieżności dochodowych, który z jednej strony pozytywnie oddziałuje na konkurencyjność i innowacyjność gospodarki, motywuje ludzi do działania i aktywności. Z drugiej strony zbyt wysokie nierówności osłabiają rozwój gospodarczy i występują czynniki endogeniczne i egzogeniczne, które oddziałują na poziom różnic w dochodach.
Konieczna jest interwencja kraju, aby zmniejszyć poziom nierówności, ponieważ gdy państwo nie walczy z nimi one rosną. Polityka skoncentrowana na walce z nierównościami prowadzi do spójności społecznej i stabilności gospodarki, a co z tego wynika do większego dobrobyty w życiu obywateli. Państwo walczy z nierównościami społecznymi poprzez wydatki na edukację, ochronę zdrowia, progresywny system podatkowy, wysokość płacy minimalnej oraz redystrybucję dochodów w świadczeniach socjalnych i różnych transferach dla najmniej uprzywilejowanych. Usługi socjalne, które są kierowane do ludzi ubogich państwo powinno precyzyjnie adresować, aby pozbyć się nagminnych nadużyć.
Stabilność makroekonomiczna związana jest z poziomem nierówności, ponieważ im mniejsze rozwarstwienie i nierówności, tym stabilniejsza gospodarka i wzrost przeciętnej płacy. Wpływ na dobrobyt obywateli, obniżenie nierówności ma sytuacja makroekonomiczna, czyli niskie bezrobocie, wzrost gospodarczy, wielkość PKB, stopy procentowe i inflacja.
Dzięki analizie struktury wydatków gospodarstw domowych, dostrzec można zależność, że gdy społeczeństwo się bogaci zwiększają się wydatki na konsumpcję produktów podstawowych, służących do zaspakajania potrzeb mieszkańców tj. żywność i napoje.
W chwili, gdy gospodarstwo domowe otrzymuje więcej pieniędzy, nie musi martwić się o jutro i oszczędzać na każdym produkcie. Domniemywa się, że rosnące wydatki na zdrowie, edukację czy ubezpieczenia będą utrzymywać tendencję zwyżkową oraz dzięki wzroście dochodu rozporządzalnego w kolejnych latach urosną wydatki na transport, rekreację, kulturę, a także turystykę.
Analiza dotychczasowej literatury pozwala twierdzić, że wielkość nierówności i sposób na walkę z nimi zależy od państwa i indywidualnych cech społeczeństwa. Poszukiwany jest optymalny poziom, do którego nierówności będą motywować, a nie ograniczać ludzi w aktywności i działaniach. Problem nierówności to nie tylko różnice związane z majątkiem i dochodem, ale najbardziej dostrzec można nierówności szans. Dostęp do wykształcenia, dobra praca, a potem zarabianie wystarczająco dużo pieniędzy, aby się utrzymać, to wykorzystane szanse, które dobrze działająca gospodarka powinna zapewnić społeczeństwu. Gdy pojawiają się różnego rodzaju ograniczenia, to wtedy nierówności szans występują. System edukacji nie pomaga w wyrównywaniu szans, ponieważ dzieci biednych i gorzej wykształconych pozostają biedne i gorzej wykształcone.
W miarę bogacenia się społeczeństwa nadal jednak występują nierówności społeczne na wsi i w miastach. Różnice są dostrzegalne zarówno w podziale pracy, wynagrodzeniach, jak i w dostępności i stopniu uczestnictwa w kulturze i prawach socjalnych. Niwelowanie nierówności zależy od państwa i zastosowanych rozwiązań, stanowi bardzo istotną cechę społeczeństwa ludzkiego. Rosną również wydatki na konsumpcję, tam gdzie rosną wynagrodzenia. Ci, co posiadają więcej mają łatwiejszy dostęp do pewnych dóbr, które są cenione przez ogół społeczeństwa.
We współczesnym społeczeństwie problem nierówności społecznych jest bliski myśleniu i odczuwaniu ludzi, że jedni są nierówni drugim. Problem nierówności był, jest i będzie, a razem z nim zawsze będą występowały strajki, bunty czy rewolucje.